Dagelijks bezoek op het strand

Zondag 15 november 2015

Na alle vermoeienissen van gisteren hebben we geslapen als roosjes en toen vanmorgen het wekkertje ging waren we beiden nog niet geheel wakker. Tijdens het ontbijt met een bakje thee en koffie nog even zitten bijkomen, maar dat duurde niet lang want ons Vietnameesje kwam ons al snel vereren met een bezoek en tot nu toe hebben we nog niet meegemaakt dat die langer dan drie minuten stil is. Normaal is zondag de rustigste dag in de kantine want meer dan de helft van de medewerkers heeft dan vrij. Na de eitjes en de toast zijn we om zeven uur vertrokken voor de strandcontrole met Anh en na een paar honderd meter troffen we alweer een Hawk’s-bill op het strand die net was begonnen met het graven van een gat om daarin de eieren te leggen. Omdat Elliot ook vrij was vandaag hebben we CJ uit bed gebeld en Jan Fokke is in de buggy gesprongen om hem zo snel mogelijk op te halen. Martin en Anh hebben haar in de gaten gehouden maar al snel bleek dat haast overbodig was want de schildpad moest nog beginnen met het leggen van eieren. Toen CJ was gearriveerd hebben we haar met zijn vieren onderzocht en het bleek een vrouwtje te zijn die vorig jaar ook al op het strand was getroffen want zij was al voorzien van twee merken. Na alle onderzoeken hebben we nog wel drie kwartier moeten wachten voor zij weer terug ging naar zee. Vervolgens heeft Jan Fokke met de buggy CJ weer naar huis gebracht en hebben Martin en Anh de rest van het strand gecontroleerd en bijna aan het eind bleek er nog een poging tot het leggen van eieren te zijn geweest maar die was mislukt door de dichte begroeiing.

Toen we terug waren bij het beginpunt hebben we nog voer voor de kleintjes verzameld maar omdat we al zoveel eten voor hun hebben opgehaald op dat punt zullen we de volgende keer een andere plek moeten zoeken want op deze plaats is bijna niets meer te vinden. Onderweg is Martin afgezet om te beginnen met het verwijderen van een aantal plantensoorten in het gebied dat we de laatste weken hadden ontdaan van de jonge kokosnoten zodat de nieuwe aanplant niet gelijk wordt overwoekerd. Jan Fokke en Anh hebben bij terugkomst de baby’s gevoerd en Pia en Göran opgepikt om Martin te assisteren bij het verwijderen van het overtollig groen. Omdat het door het langdurig oponthoud op het strand allemaal was uitgelopen waren we pas om twaalf uur in het restaurant voor de lunch.

Na het eten gingen de anderen snorkelen en konden wij samen op kantoor de vissen gaan identificeren, een klusje waar je wel even mee bezig bent en geen afleiding bij kunt gebruiken. Het is ons intussen gelukt vrijwel alle foto’s te verwerken en na ongeveer dertig soorten waaronder weer een aantal nieuwe vonden we het genoeg voor vandaag en alleen de foto’s van Jan Fokke zijn duikervaring van gisteren moeten nu nog worden verwerkt. Daarna heeft Jan Fokke nog geprobeerd zijn telefoon weer aan de praat te krijgen want die was er vanmorgen op onverklaarbare wijze mee opgehouden maar tot nu toe is dat helaas niet gelukt. Het hele dorp was nu vrijwel leeg want rond het strand van Staff Beach was een Iron Man competitie georganiseerd en de medewerkers die niet meededen stonden langs de kant te kijken, wij hadden ons niet aangemeld om zo de anderen ook een kans te geven. Hahaha.

Nadat we gedouched hadden zijn we nog een uurtje naar kantoor geweest om te proberen weer leven in de telefoon te krijgen en op internet naar oplossingen gezocht maar dat is nog steeds niet gelukt. Toen we naar huis wilden kwamen we tot de ontdekking dat we een zaklamp waren vergeten maar gelukkig zat er op de telefoon van het project een zaklampje zodat we niet tegen elke boom zijn aangelopen en ook niet gestruikeld over een verdwaalde reuzenschildpad. Als het hier geen volle maan is zie je geen hand voor ogen.

Maandag 16 november 2015

Vanmorgen werden we wakker van de regen op ons dak, normaal horen we dat niet zo snel maar het spoelde nu zo hard dat het boven het lawaai van de airco en de ventilator uitkwam. Toen we op weg gingen naar de plek waar we gisteren waren begonnen met het opruimen van de dichte begroeiing was het gelukkig weer droog. Halverwege onze werkzaamheden begon het weer te spoelen en waren we alle vijf binnen een paar minuten drijfnat. Na tweeëneenhalf uur hadden we de klus geklaard en net toen we terug wilden lopen kregen we een lift zodat we tien uur alweer thuis waren. De anderen gingen douchen maar wij hebben nog maar even wat palmbomen verwijderd bij de Tree Nursery. Na een uur begon het weer flink te regen dus zijn ook wij maar onder de douch gegaan en lekker gaan eten.

Na de middag heeft Elliot ons voor de strandcontrole afgezet bij één van de villa’s, normaal is dat verboden terrein voor ons maar deze wordt geheel gerenoveerd zodat we daar gelijk een kijkje konden nemen en niet heen en terug over het strand hoefden maar nu een enkele reis hadden. Intussen was de zon weer gaan schijnen en was de temperatuur op dat witte zand opgelopen tot zo’n dertig graden. Het strand is zo wit dat het lijkt of je op wintersport bent en zelfs Martin denkt erover om de volgende tocht zijn zonnebril op te zetten. Toen we bij het eindpunt kwamen zagen we een groepje werknemers zitten wachten op de boot voor een weekje vrij en beseften wij ons dat als zij terug komen wij hier vertrekken, maar gelukkig hebben we nog even te gaan.

Terug bij kantoor leek het GPS apparaat van de reuzenschildpadden verdwenen, niemand wist waar het was dus zijn we noodgedwongen maar naar huis gegaan. Op het moment dat we ons gingen vervelen belde Elliot of we hem konden oppikken bij Sunsetbar want hij was terug van zijn trip voor de wekelijkse foto van het strand en had geen zin om het hele eind (twee kilometer) terug te lopen. We hebben vlug de buggy gepakt en toen we bijna op de afgesproken plaats waren stond hij al hevig zwaaiend te wachten op een andere plaats want er was weer een Hawk’s-bill op het strand. Wij moesten haar in de gaten houden en hij ging de nodige spullen halen op kantoor en gelijk Anh, Pia en Göran oppikken om dit schouwspel ook mee te kunnen maken. Toen Elliot terug kwam was de schildpad net het gat aan het dichten en hadden we de grootste moeite om de merken nog aan te brengen. Toen ze terugging naar zee konden we nog net het tweede merkje plaatsen en Martin heeft aan den lijve ondervonden hoe sterk deze dieren zijn. Helaas hadden we onze camera niet mee maar we hopen dat Göran wat leuke plaatjes heeft geschoten zodat we die alsnog kunnen plaatsen. Een toeristenechtpaar was in ieder geval erg onder de indruk van ons werk en bedankte ons voor de mooie ervaring die ze hadden meegemaakt, met een beetje geluk zullen we rijkelijk worden beloond. Hahaha.

Terug in onze “villa” nog maar eens onder de douche gestapt en nog net op tijd onze biertjes in de winkel gehaald en twee rollen toiletpapier. Jan Fokke met het tasje bier en Martin onder iedere arm een rol.

Groetjes,

Jan Fokke en Martin

P.S.

Klaske J., Geen vervuiling maar de schroef dus binnenkort ook veel dode vissen in de Drachtstervaart misschien.

Klaske K., Beerenburg is op maar wat de sigaartjes betreft kunnen we nog wel een paar weken blijven.

Fam. S.Zijlstra en mem, Wij hopen niet dat jullie denken dat snorkelen geen werken is, het staat echt in het werkrooster. Hahaha.

P,A,R,L., Wij willen nog niet beginnen met aftellen, het is hier veel te leuk om al aan het afscheid te denken en Elliot wil ons hier nog wel een paar maanden houden, want zo leuk als nu wordt het vast nooit meer volgens hem.