Met de buggy naar kantoor

Dinsdag 17 november 2015

Toen we vanmorgen na het ontbijt terugliepen naar huis reed Elliot ons achterop en vroeg of we even met hem mee wilden zodat we hem konden afzetten en wij de buggy konden gebruiken voor onze strandcontrole op West Beach. Hij was erg druk vanmorgen want er was weer een boot op het strand. Om vijf uur moest hij al zo’n dertig rattenvallen plaatsen want met de komst van de vuilnisboot is er een grote kans dat er ratten meekomen en dat is de grootste bedreiging voor dit eiland wat de vogels betreft. Daarna moest hij met een paar gasten van de zonsopkomst gaan genieten op Spa Hill, maar die hadden waarschijnlijk bedacht dat dat wel erg vroeg was en waren zonder opgaaf van reden gewoon weggebleven. Hij kon zich dus bezighouden met de werkzaamheden rond de boot en wij hoefden niet te lopen naar Sunsetbar.

Tijdens de controle vonden we wel een nieuw spoor maar er waren geen eieren gelegd volgens ons, omdat ze hoogstwaarschijnlijk weer terug zal komen krijgen we toch een kans haar op het strand te treffen. Terug zijn wij weer over het strand gegaan maar Anh over het aanliggende pad en zij zou gelijk het voer voor de kleintjes verzamelen want ze wilde snel terug om te gaan snorkelen want dat stond op het programma en dat is haar hobby. Ook wij vinden het niet een vervelende klus maar zo nu en dan moet je ook de gemaakte plaatjes identificeren, dus zijn wij daar op kantoor mee aan de slag gegaan. Toen we daar mee bezig waren vroeg Elliot Martin om met hem mee te gaan om het gevonden spoor van vanmorgen te controleren en bevestigde dat er inderdaad geen eieren waren gelegd.

Voor de middag stond vogel op het programma en moesten we op de vaste plaatsen de aanwezige vogels tellen. Pia besloot thuis te blijven want met vijf man in de buggy is een beetje krap en ze had ook geen zin om de hele middag achter Anh aan te hollen. Die praat aan één stuk door en weet precies wat iedereen moet doen maar wij trekken ons daar niet zoveel van aan dus na een uur werd ze wel wat rustiger tot groot vermaak van Göran. Om vier uur hadden we de meeste punten gehad behalve die in de bergen, Anh probeerde nog wel ons daar heen te krijgen, maar toen ook zij het pad omhoog niet kon vinden zijn we teruggereden naar kantoor. Elliot was daar ook net want de boot was weer vertrokken dus zijn werkdag zat erop. Nadat hij zijn spullen had opgeruimd kwam hij nog even buurten en heeft hij uitgelegd onder welke omstandigheden hij hier in 2002 was begonnen met de bouw van de elf riante villa’s. Twaalf uur per dag werken, je eigen potje koken, slapen in de openlucht onder een dakje van palmboombladeren en voor veertig man één kraan en één douche en voor je behoefte een gat in de grond met een plank erboven. Toen de villa’s en een dorp klaar waren vroeg de eigenaar van het resort hem of hij hier wilde blijven om de zee- en reuzenschildpadden te beschermen. Hij heeft daar niet lang over nagedacht en is nu al zo’n negen jaar de man die de zorg voor de schildpadden op zich neemt. Zijn droom is om hier nog een paar jaar te werken en terug te keren naar Zuid Afrika en met zijn vrouw Victoria uitgebreid Europa te bezoeken. Wij hebben hem verteld dat wanneer zijn droom in vervulling gaat hij van harte welkom is in Friesland en wij hem Nederland zullen laten zien.

Tijdens het eten met Pia en Göran het werkschema voor de komende dagen doorgenomen en besproken wat we zeker nog gaan doen want een paar plekken op dit eiland hebben we nog niet gezien dus daar gaan we de komende dagen wat aan doen.

Woensdag 18 november 2015

Vanmorgen waren we allebei voor het wekkertje al wakker en goed uitgeslapen, we moeten misschien ’s avonds wat langer blijven zitten om niet te uitgerust thuis te komen. Hahaha. Toen we met Anh voor de dagelijkse strandcontrole op East Beach aankwamen was het daar al een drukte van belang. Elliot was met een paar gasten net terug van de zonsopkomstexpeditie en er stonden ook al een paar gasten klaar om met de boot de zee op te gaan om te gaan vissen waarschijnlijk. Rond de bar op strand werd door vijf man druk geharkt want er mogen geen voetsporen in het zand staan en ook blaadjes zijn uit den boze. Wij baggeren daar dan gelijk doorheen en dat vinden ze niet zo leuk. Helaas hebben we deze keer geen bijzonderheden kunnen ontdekken en op het strand waar de boot gisteren lag moesten we natuurlijk weer veel afval verzamelen maar vonden maar één dode vis dus is de boot wellicht rustiger vertrokken dan de vorige keer.

Op kantoor gewacht tot de Zweden terug kwamen want we moesten met zijn allen de Bleu Pigeon nesten gaan controleren. Alle vier nesten waren net als vorige week leeg maar wij vonden allebei weer een nieuw nest (ook leeg) zodat de teller nu op zes staat. Of dat nog hoger gaat worden betwijfelen wij want zelfs als wij de nesten aanwijzen duurt het nog heel lang voor één van de anderen het ook in het vizier krijgt. Het is dus wel een kunstje waar je ervaring mee moet hebben, de meeste vrijwilligers hier zijn geen vogelaars dus of de nesten ooit weer terug worden gevonden weten we niet. Daarna hebben we nog een uur jonge kokosnootbomen verwijderd en voor Anh hadden we bedacht dat zij ze moest verzamelen zodat ze gemakkelijk konden worden opgehaald en vernietigd. Hoe ons Vietnameesje ook aan die boompjes hangt, ze krijgt ze er niet uit. Hahaha. Zover we nu kunnen kijken vanaf ons terras zien we geen hinderlijke palmboompjes meer en dat vindt zelfs Elliot een prestatie van formaat.

Na het eten is Elliot met de boot vertrokken naar Mahé met twee medewerkers van het resort, zij voelen zich al een aantal weken niet goed en gaan nu in ziekenhuis van Victoria laten onderzoeken of ze wellicht zijn besmet het aidsvirus. Niet zo’n leuke klus en wij zullen het ook een paar dagen zonder hem moeten doen want hij komt pas vrijdagmiddag weer terug, hopelijk met de twee jongens. Wij hadden na de lunch een paar uur vrij en zijn om half drie op kantoor onze verzamelde gegevens en foto’s op hun laptop gaan zetten. Lekker bij de airco want buiten was de temperatuur alweer opgelopen tot ruim boven de dertig graden. Toen Anh terug was van het snorkelen moesten we de reuzenschildpadden nog in beeld brengen en door erg goed ons best te doen hadden weer een nieuw record in één uur en vijf minuten hadden we er nu zessentwintig gespot. Om goed vijf uur zijn we naar huis gegaan voor een uitgebreide avondsessie op het terras. We hebben nog wel de site bijgewerkt maar daarna languit onderuit op onze lounge set. Hahaha.

Groetjes,

Jan Fokke en Martin

P.S.

Klaske K., Geen dank, graag gedaan. Nog een paar te gaan en dan is het weer voorbij, maar misschien kan Jan Fokke thuis ook zijn belevenissen op een site zetten. Hahaha.

Bauke, Pixels volgen, want de Zweden werken iets trager dan wij, maar aan het eind komt het altijd goed.

Rinse, Wij vermaken ons prima en als het weer goed blijft genieten wij altijd.