Helse bergetappes

Donderdag 19 november 2015

Tijdens het ontbijt met de hele groep afgesproken dat we de moeilijke nesten van de White Tailed Tropicbirds zouden controleren en dat hield in dat we de trail over de “bergen” aan de zuidkant over moesten. Een stevige klim van Staff Beach naar Honeymonn Beach door dichte begroeiing. Om zeven uur vertrokken we van kantoor de meesten bewapend met flessen water en Martin met de scherpste panga panga want op sommige stukken zouden we ons een weg door het struikgewas moeten hakken. Jan Fokke met de GPS want de route was al eerder opgenomen dus wisten we waar we ongeveer heen moesten. Bovendien had Elliot ooit met rode verf voetstappen in en langs het pad gespoten, dus het kon eigenlijk niet misgaan. Onderweg viel het allemaal wel mee alleen het laatste gedeelte was lastig door omgewaaide kokosnootbomen en door de regelmatige regenval van de laatste dagen hier en daar erg glad. Na twee uur stonden we zonder ongelukken met de hele groep op Honeymoon Beach en na een korte rustpauze zijn we zonder Anh teruggelopen naar huis. Zij zou nog het voer voor de babyschildpadden verzamelen en een uur later heeft Jan Fokke haar opgepikt op West Beach Road.

Op kantoor hebben we onze foto’s op de laptop gezet en gesorteerd, alles snel nagekeken of Pia en Göran er op voorkwamen en in een aparte map geplaatst zodat zij voor het nageslacht oog beelden hebben waar ze samen op staan, want werken met de zelfontspanner lukt wel maar Göran heeft een hekel aan hard hollen om er dan zelf ook op voor te komen. Hahaha. Het laatste uur hebben we nog wat gegevens verwerkt en heeft Jan Fokke de laatste hand gelegd aan het bomenplantprogramma, maar of ze dat ooit gaan gebruiken weten we nog niet want CJ en Tarryn zijn op het moment heel druk met andere zaken want vanmorgen was er al weer een boot op het strand met vier containers nieuwe spullen en het vergt behoorlijk wat tijd om alles uit te zoeken en te bepalen waar het heen moet.

Na de middag was de temperatuur nog hoger dan de afgelopen dagen en toen we met de buggy door het bos scheurden stond de teller op ruim drieëndertig graden en tijden s de strandcontrole was dat nog hoger en ben je blij als er zo nu en dan een golf over je voeten spoelt. Met een ligt briesje van zee is het te doen maar je kleren zijn na tien minuten door nat. Na een paar honderd meter vonden we alweer een nest, dit keer van de groene zeeschildpad en aan het spoor te zien ook één van reuzenformaat. Bijna aan het eind van het strand vonden we nog een spoor maar geen nest want op de plaats waar ze dit had geprobeerd zaten teveel wortels in de grond dus was het niet gelukt het gat diep genoeg te maken om er eieren in te leggen.

Toen we terug waren hebben we onze laatste gegevens verwerkt en de visdatabase aangevuld met onze gespotte onderwatervrienden. Voor het eten zijn we voor de laatste keer naar de winkel geweest en onze biervoorraad is nu zo groot dat we vanavond wel een feestje kunnen geven (acht flesjes) maar dat doen we maar niet, we gaan er zelf de laatste vier avonden maar uitgebreid van genieten. Hahaha.

Vrijdag 20 november 2015

Omdat we hadden bedacht dat het beter was onze vrije dag te verschuiven naar zondag omdat dan rustig onze koffers te kunnen pakken en het de laatste dag was voor Pia en Göran, die vertrekken morgen al, hadden we afgesproken met zijn vieren om samen alle stranden te controleren. Goed zeven uur vertrokken we met vijf man in de buggy naar West Beach want Anh wilde ook graag mee om voer op te halen voor haar babyschildpadjes. Bij Sunsetbar spraken we af met Anh dat wij over het strand de controle gingen doen en dat zij ons op zou pikken bij Honeymoon Beach zodat we niet heen en terug hoefden te lopen. Net toen we klaar waren belde Anh dat ze eraan kwam. Vandaar naar kantoor en rechtstreeks door naar villa nummer acht voor East Beach, vandaar is het nog maar een klein stukje naar het eindpunt van het strand en daar zijn we terug gelopen naar het duikcentrum. Bij villa acht is Göran met de buggy teruggereden naar dat punt want het was alweer snikheet op het strand en hij dat daar last van en vond het beter daar op ons te wachten en vandaar mee te gaan naar Staff Beach, de laatste controle voor vandaag. Op geen enkel strand hebben we nieuwe sporen kunnen vinden en dat was best wel een beetje teleurstellend. Alleen was er de afgelopen nacht een nest uitgekomen want we zagen allemaal lege eieren en heel veel kleine spoortjes naar zee, wel leuk maar het was leuker geweest als ze hadden gewacht tot wij er waren met de camera. Hahaha.

Terug op kantoor de spullen ingeleverd en snel de schoenen aangedaan want we moesten nog een gebiedje schoonmaken voor nieuwe beplanting dus moesten de kokospalmpjes worden gerooid. Net als de laatste keer hebben wij ze uit de grond getrokken en Anh ze verzameld om ze af te voeren. We raken al aardig op elkaar ingespeeld want in een uur was het gebied leeg en blijft er voor de volgende groep vrijwilligers niet veel anders over dan nieuwe boompjes planten. Tijdens deze werkzaamheden heeft Martin nog een sinasappelboom leeggeschut voor Anh want als vegetariër kon die wel wat extra vitamientjes gebruiken en met een tas vol kan ze nu de eerste week vooruit. Hahaha. Voor het eten nog vlug even opgefrist en verkleed zodat we geheel okselfris aan tafel konden.

Omdat het middagprogramma alleen maar bestond uit snorkelen spraken we af Pia en Göran om half twee te ontmoeten bij kantoor om de laatste keer samen met hun in zee gaan om in het grootste aquarium ter wereld nog wat opnamen te maken voor de visdatabase. Na anderhalf uur begon het vel dusdanig te rimpelen dat het tijd werd om te stoppen maar we hadden best nog wel uren kunnen genieten van haaien, roggen en honderden soorten vissen met als hoogtepunt een school Bumphead Parrot Fish van ruim één meter lang. Bij het duikcentrum het zout van onze spullen en ons zelf gespoeld en naar huis om ons klaar te maken voor de volgende afspraak met de Zweden.

Om kwart voor vijf zouden we vertrekken naar Sunsetbar om daar op de
berg te gaan genieten van de zonsondergang. Omdat er geen vervoer was zijn we gaan lopen en daarna de laatste “berg” van dit eiland beklommen. Toen we bijna boven waren bleek dat we daar niet veel zouden zien door alle bomen zodat we zijn afgedaald naar het punt waar Elliot zijn wekelijkse foto van het strand maakt. Daar hadden we een prachtig uitzicht en hebben we genoten van een prachtig schouwspel. Toen we in het donker terugkwamen bij het restaurant was dat al gesloten maar Elliot had er voor gezorgd dat er vier maaltijden klaar stonden die alleen maar even in de magnetron hoefden zodat we niet met een lege maag naar bed zouden gaan. Hahaha.

Groetjes,

Jan Fokke en Martin

P.S.

Paul en Greet, Een paar leuke laatste dagen gaat wel lukken maar die veilige reis hebben we niet zelf in de hand.

Klaske K., Met de verrekijker voor het raam moet het ook lukken een koolmees in beeld te krijgen. Hahaha.

Akke, De Betlehem Lelie is hier ook bekend als de Spider Lelie en dat klinkt een stuk minder leuk maar misschien is hij in Nederland ook wel te bestellen.

Pa en Ma, Jan Fokke heeft nog steeds met haar aan het lessen, maar of het rijbewijs er ooit komt valt te betwijfelen.

Klaske J., Misschien zijn wij niet zo slim als Zweden en Vietnameesjes en hadden wij ons tempo ook aan moeten passen.